Dilhara Sandeepani's Fantasy (දිල්හාරා සන්දීපනීගේ ෆැන්ටසිය)

සංතාප ©උපුටා ගැනීම තහනම්.... දොළොස් හැවිරිදි ග් ‍ රිෂා තම මිය ගිය කුඩා සොහොයුරාගේ මිනිය දෙස බලා සිටියාය. තවත් මොහොතකින් ඔහු සදහටම පස් යට වැලලෙනු ඇත. ඉඳින්, මේ තමන් ඔහුව දකින අවසන් මිනිත්තු කිහිපය බව ඈ දැන සිටියාය. ඔහු පෙර දිනයේත් තමන් සමඟ කෙලි දෙලෙන් ගත කළ හැටි ඇය මෙනෙහි කළාය. ගඟ අයිනේ උසට වැඩුනු බර්ච් ගස් අතරින් නිතර දෙවේලේ ඔහු සමඟ දිව ගිය අයුරු ඇයට සිහිනයක් මෙන් යලි සිහි විය. මිනී පෙට්ටිය වලට දමා පළමු පස් පිඬ ඒ මතට වැටෙන හඬින් ග් ‍ රිෂා තිගැස්සුනාය. සොහොයුරා වෙනුවෙන් දැල්වූ ඉටි පන්දම් අතරින් අවසන් ඉටි පන්දමත් නිවෙන තුරු ඇය බිම වාඩි වී බලා සිටියාය. “ග් ‍ රිෂා... අපි යමු...” ග් ‍ රිෂාගේ පියා පැමිණ ඇගේ අතින් අල්ලා ඇයව නැගිටුවේය. “ඩැනියෙල්.....” ඇය තම සොහොයුරාගේ මිනී වල දෙස බලා මිමිනුවාය. “එයා... නිදි. අපි එයාට නිදාගන්න ඉඩ දීලා යමු...” ග් ‍ රිෂාගේ පියා තම දෑසට ඉනූ කඳුලු පිසිමින් කීවේය. වටින් ගොඩින් අඳුර වැටී කනත්ත පුරා වූයේ දැඩි මූසල ගතියකි. සීතල සුලං ඔවුන් දෙදෙනාගේ ඇඟේ හිරිගඩු නැංවීය. “වැස්සක් එන්න වගේ. ඉක්මණට කාර් එකට නගින්න...” ග් ‍ රිෂාගේ පියා කීවේය. ග් ‍ රිෂා කාරයට නගින ...

සදෙව් ©උපුටා ගැනීම තහනම් ... මගේ උස අඩි පහයි අඟල් දෙකයි. එයා අඩි හයක් විතර උසයි. හැමදාම ඉස්කෝලේ ඇරිලා මම ගෙදර යන්න බස් එක ළඟට යද්දි එයා ජිම් එකේ ව්‍යයාම කරන ගමන් මං දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. අම්මෝ ඒ බැල්ම නම්.., කියලා වැඩක් නෑ. එක දවසක් මගේ පන්තියේ ළමයින් දෙන්නෙක් සාරි පොට ඔලුවේ දාගෙන මගේ පස්සෙන් එද්දි ඒක දැකලා එයාට යන්තම් හිනාවක් ගියා. එයාගේ හිනාව මුල් වතාවට මම දැක්කේ එදා තමයි. අනෙක් හැම දවසක ම එයා උන්නේ මං දිහා කන් න වගේ බලාගෙනයි. එයා දිහා බලද්දි බය හිතුණත් මොකක්දෝ හේතුවකට ඒ ලස්සන මූණත්, කඩවසම් ශරීරයත් දකින්න මගේ හිත ආසා කළා. මාස ගාණක් ගෙවුනේ ඒ වගේ හොරැහින් බැලීම් එක්ක විතරයි. එතනින් එහා දෙයක් කවදාවත් සිද්ධ නොවුන නිසා මමත් හැමදාම ඇස් කොණින් එයා දිහා බලනවා.   එදත් සුපුරුදු විධියට බස් එකට යන ගමන් මම හොරැහින් ජිම් එක පැත්ත බැලුවා. මොනවා ? කවදාවත් නැතිව එයා ජිම් එකේ පේන්න උන්නේ නෑ. මම හිටිවන ම නතර වෙලා පුදුමයෙන් ජිම් එක පුරාවට ම ඇහැ යැව්වා. මම දුකෙන් එන්න හැරුණේ එයා කොහේවත් ම පේන්න නොහිටිය නිසයි. එක පාරට ම මම ගැස්සුනේ බස් නැවතුම්පලේ ඉන්න පුද්ගලයාව දැකලා. මම ආයෙත් හිටි තැ...

මම ආයෙත් එන්නෑ ©උපුටා ගැනීම තහනම් ... මට අද වගේ මතකයි එයාව මුලින් ම දැකපු දවස. රෝස පාට හැට්ටයයි, රතු පාට දිග සායයි එයාට ගෙනාවේ චාම් සුන්දරත්වයක්. කරේ තිබුන පබළු මාලයේ පබළු ඇට දිස්නෙ දුන්න තරමට ම එයාගේ ඇස් දෙකත් දිලිසුනා. එයාගේ මූණ පුරා ම ගෑවිලා තිබුනේ අහිංසක බවක්. ඒත් එක්ක ම මට දැනුනා එයා ගොඩක් නිර්භීත කෙනෙක් කියලා. ඒකයි පුංචි කෙල්ලෙක් වෙලත් තනියම බැංකුවට ඇවිත් තිබුනේ.  "සර්, මට පොත ක්ලෝස් කරලා ගිණුමේ සල්ලි සේරම ගන්න පුලුවන්ද ?" ඇය ම ට බැංකු පොත දිගු කරලා ඇහුවා. 'සර් ?' මම උසස් පෙළ ඉවර කරලා ගෙදර නිකන් ඉන්න බැරිකමට බැංකුවේ වැඩ ඉගෙන ගන්න ආවා මිසක් මම මෙතන සර් කෙනෙක් නෙවෙයි කියලා මට කියන්න හිතුනා. "පුලුවන් මිස්...." මම කිව්වේ පොතේ සටහන් වෙලා තියෙන රුපියල් එක්දාස් පන්සියයක ශේෂය දිහා කණගාටුවෙන් බලමින්. ඇය ඉන්නේ යම් මුදල් අසීරුතාවයක බව මට දැනුනා. මට ඇයට උදව් කරන්න තිබුනා නම් ! මම හොරෙන් ම ඇයගේ උපන්දිනය බැලුවා. මගේ වයසමයි. නම ශෙහාරා. ලස්සන නමක්. මට හිතුනා. බැංකුවේ උන්න බොහෝ දෙනෙක් ඇය දෙස බැලුවේ ඇයගේ අහිංසක සරල පෙනුමෙහි තිබූ සිත් ඇදගන්නාසුළු බව නිසාම විය හැකියි...

ප්‍රතිඥා [ඔබේ පුතු සමඟ ඔබේ සොහොන ළඟ] එහා ගෙදර අක්කා විවාහ වූයේ වසර පහකට උඩදී ය. ඒ ද බොහොම වැදගත් පවුලක අයියා කෙනෙකු සමඟ යැයි මා අසා ඇත. විවාහය බොහොම චාම් එකක් වූයේත්, ගමේ කිසිවෙක් එයට ආරාධනා නොලැබූයේත් එහා ගෙදර අක්කා ඊට පෙර වතාවක් වෙනත් පිරිමි ළමයෙකු සමඟ රහසේ පැනගොස් දින තුනකට පසු දෙමව්පියන් විසින් යළි කැඳවාගෙන ආ තැනැත්තියක බව ගමේ කාටත් නොරහසක් වූ බැවිනැයි මා සිතමි. ඇයව විවාහ කරගත් අයියා පිළිබඳව  මට අනුකම්පාවක් ඇති වේ. මක්නිසාද ඔහු ඉතා චරිතවත් තැනැත්තෙකු බවත් එහා ගෙදර අක්කාව කරගැසීමට සිදු වීම ඔහුගේ පෙර කළ පාපයක ප්‍රථිඵලයක් බවත් ගම්මුන් කතා වනු මා නොයෙක් විට අසා ඇත. අක්කා විවාහ වී ගිය පසු යළි කිසි දිනෙක තම මහ ගෙදරට නොපැමිණියේ ගම්මුන්ගේ ඒ වචන නිසාම විය යුතුය. අක්කාගේ දෙමාපියන් පිළිබඳව ද මට අනුකම්පාවක් ඇති වේ. අක්කා ගෙදර සිටි කාලයේත් ඔවුන් දෙදෙනාට නපුරු විධියට බැන වදිනු මා අනන්තවත් අසා ඇත. ඇය මා දෙස ද බලන්නේ ඊර්ෂ්‍යාවෙන් යැයි මට අනන්ත වාරයක් සිතී ඇත. ඇය සුචරිත නොවූ නරක තැනැත්තියකැ යි මා සිතෙන් ඇයව පිළිකුල් කරන්නට පුරුදුව සිටි නමුදු අද මා පත්ව ඇත්තේ ඇයටත් වඩා අන්ත තත්වයකට ය. ඒ මා පැටළ...

දිවා සඳ (Mid Day Moon) - 06 [මා නිදනා විට ඔහු අවදියෙනි] ©උපුටා ගැනීම තහනම්  -------------------------- -------------------------- - මසකට පසු.... ========================== ==== “ටී. බී.” යනුවෙන් රිදී පාට විශාල අකුරු දෙකක් සවි කළ තට්ටු පහළවකින් යුත් ගොඩනැගිල්ලක් ඉදිරිපිට සිටින රූපවාහිනී නිවේදක නිවේදිකාවන් කිහිප දෙනෙක් සහ කැමරාකරුවන් කීප දෙනෙකි. ඒ අතරින් එක් නිවේදිකාවක් තම වැඩසටහන කාටත් කලින් ආරම්භ කළාය. “තෝමස් බ් ‍ රයන්ට්... කඩවසම් විද් ‍ යාඥයා. ඔහුව වඩාත් ප් ‍ රසිද්ධ සිහින නොදකින මිනිසා ලෙසයි. එයට හේතුව තෝමස්ගේ මව ඔහුව කුස දරා සිටි කාලයේ මුහුණ දුන් රිය අනතුරකින් තෝමස්ගේ මොලයට සිදු වූ හානියයි. එම හානිය නිසා ඔහුගේ ජීවිතයේ කිසි දිනෙක ඔහු නිදි චක් ‍ රයේ පස්වෙනි අවධිය හෙවත් REM නින්ද අත්දැක නැත. වසර තුනකට පෙර ඔහු මාධ් ‍ ය හමුවක දී කියා සිටියේ ඔහුගේ එකම සිහිනය සිහින දැකීම බව. ඔහු පසුගිය වසරේ තමාගේ ම පරීක්ෂණයක අත්හදා බැලීමකට මුහුණ දෙනවා. ඒ ඔහු කිසිදා අත්නොවිඳි REM නින්ද ලබාගැනීම සඳහා දියත් කළ පරීක්ෂණයයි. එහිදී ඔහු සාර්ථක වන නමුත් අවාසනාවන්ත ලෙස ඔහු එම නින්දෙන් අවධි වන්නේ නෑ. නමුත් පස...

දිවා සඳ (Mid Day Moon) - 05 [මා නිදනා විට ඔහු අවදියෙනි] ©උපුටා ගැනීම තහනම්  “ඔයා හිතුවේ මේක පළවෙනි වතාව කියලද ?” ඔහු අසන විට මා දෑස් විසල් කර ඔහු දෙස බැලුවෙමි. එය දුටු ඔහු සිනාසෙන්නට විය.  “ඔයා නම් මහා හොරෙක්. මම නිදාගෙන ඉන්න ඇසිල්ලේ ඔයා මට තව මොන මොනවා කළාද දන්නේ නෑ....” මම නෝක්කාඩුවෙන් ඔහුව තල්ලු කරන ගමන් කීවෙමි. “වෙන මොනවා කරන්නද ?” ඔහු පුදුමයෙන් මෙන් ඇසුවේය. ඔහුගේ මුහුණේ තිබූ කුතුහලය මගේ මනස අවුල් කරවන්නට සමත් විය. “වෙන...? මොකුත් නෑ....” මම අපහසුතාවයට පත්ව කීවෙමි. “එහෙනම් එහෙම කිව්වේ ඇයි ? මම නොදන්න දෙයක් ඔයා දන්නවද ?” ඔහු ඇසූ පැණයෙන් මගේ හද ගැස්ම වැඩි විය. “එහෙම දෙයක් නෑ...” “නෑ, ඔයා මගෙන් මොනවා හරි දෙයක් හංගනවා...” “තෝමස්... පොඩි එකෙක් වගේ හැසිරෙන්නෙපා... ඔයා දන්නවා මම අදහස් කරපු දේ...” මම තරහෙන් කීමි. “මම දන්නේ නෑ. මට කියන්න....” ඔහු පොඩි එකෙකු මෙන් ඇවිටිලි කරන්නට වූ අයුරු මගේ මනස තවත් කළඹවන්නට සමත් විය. “තෝමස්....” මම කේන්තියෙන් කෑ ගැසුවෙමි. ඔහු නිශ්ශබ්දව පුදුමයෙන් මා දෙස බලා සිටියේය. ඉන්පසු දුකෙන් බිම බලාගත් ඔහු කාමරයෙන් පිටතට ගියේය. මම අවුල් වී ගිය හිසෙන් යුතු...